Johannes is geboren!

De vierde kaars is alweer aangestoken. Gijs heeft dat keurig gedaan en het versje werd opgezegd door Pieter. Goed gedaan allebei! Jullie kunnen wel zien hoe mooi het eruit ziet. De versieringen in de kerk zijn ook weer prachtig, hebben jullie goed gekeken!

Dat is denk ik wel een hoop werk geweest.

Vandaag was het dubbel feest op de Zondagsschool.
We vieren in de eerste plaats de geboorte van Johannes. En wat krijg je als er een kindje is geboren een "geboortekaartje" en wat eet je als je dan op visite gaat een "beschuitje met muisjes". Nou daar zijn we eens flink mee aan de slag gegaan. De beschuitjes waren heel erg lekker he jongens en meisjes, dat was echt smikkelen en de kaartjes zijn super mooi geworden kijk maar eens:

Ook hebben we voor Elisa gezongen die is gisteren alweer 7 jaar geworden!

Ze had een lekkere traktatie voor iedereen meegenomen en daar hebben we lekker van genoten. Heel erg bedankt Elisa en Gods zegen toegewenst voor in je nieuwe levensjaar namens ons allemaal.

Het verhaal: Het was voor de mensen in het dorp groot feest want vorige week was Johannes geboren en zoals het gebruikelijk was in Israel werden op de achtste dag alle Joodse jongetjes besneden en kregen dan hun naam. Iedereen was opgetogen want de zoon van Zacharias en Elisabeth zou nu eindelijk zijn naam ontvangen. De mensen waren er eigelijk al uit hoe hij zou gaan heten. Zacharias nauurlijk, hij was de oudste zoon en die kreeg altijd de naam van zijn vader. Maar toen het eindelijk zo ver was zei Elisabeth "Nee, hij moet Johannes heten!" De mensen keken haar verbaasd aan, sommige gingen heel hard lachen. "Doe niet zo raar, natuurlijk gaat hij niet zo heten, niemand in jullie familie heet zo." Ze konden het niet aan Zacharis vragen want die kon niet praten. Toen kreeg Elisabeth een idee. Ze gaf Zacharias zijn schrijfbordje en een krijtje en daarop schreef Zacharias: Johannes is zijn naam. En op dat moment was zijn straf voorbij en kon hij weer praten. Het eerste wat Zacharias doet als hij weer kan praten is zingen. En niet zomaar een lied, nee een danklied voor God.
Hieronder staat hij, misschien kan je hem al zingen, anders is hij zeker de moeite waard om hem eens met je papa of mama te oefenen:

Lof zij den God van Israël,
Den HEER, die aan Zijn erfvolk dacht,
En, door Zijn liefderijk bestel,
Verlossing heeft teweeg gebracht;
Een hoorn des heils heeft opgerecht;
't Geen Davids huis was toegezegd,
Dat wil Hij ons nu schenken;
Gelijk Gods trouw, van 's aardrijks ochtendstond,
Door der profeten wijzen mond,
Zich hiertoe aan de vaderen verbond. 

Jongens en meisjes, tot vrijdag in de kerk! S'morgens in de kerk om de geboorte van Jezus te vieren en s' avonds met elkaar vieren we het Kinderkerstfeest. Alles opa's en oma's en andere familieleden zijn natuurlijk ook van harte welkom.

Groetjes, Janneke, Annica, Ilze en Wilma

Zacharias in de tempel

Hallo allemaal,

Het was het 1e advent! De kerst komt nu wel heel dichtbij hè!

Als inloop hebben we met zn alle een sterretje beplakt en die hebben we op een potje vast gemaakt. Daarna hebben de kinderen het potje verder versierd met stickers en glitters. Wat zijn de potjes weer leuk geworden!

Het verhaal van ging over de oude Zacharias. Hij ging op reis naar de tempel in Jeruzalem, omdat hij een priester is. Als hij in de tempel komt, krijgt hij te horen dat hij vandaag het reukoffer mag doen. Als hij in de tempel met het reukoffer bezig is, is het opeens heel erg licht. Zacharias schrikt er van! Het is een engel van God. Hij vertelt aan Zacharias dat hij en Elisabeth een kindje krijgen en dat ze hem Johannes moeten noemen. Zacharias gelooft dit niet en daarom zal hij niet kunnen praten tot dat hun kindje is geboren. Maar hoe moet dat nou?! Hij moet de mensen nog de zegen geven. Als hij naar buiten gaat, kijken de mensen hem allemaal gek aan. Waarom praat hij niet? Dan weten de mensen dat er iets bijzonders in de tempel gebeurd is. De mensen gaan naar huis en zo ook Zacharias. Als hij thuis komt begint Elisabeth allemaal vragen te stellen. Maar waarom zegt Zacharias niks? Dan pakt hij iets om mee te schrijven en schrijft op wat er gebeurd is. Elisabeth is zo blij om te horen dat ze toch nog een kindje krijgen terwijl ze al zo oud zijn.

De kinderen uit de laagste groepen hebben weer een tekening bij het verhaal gemaakt en we hebben weer een stukje gelezen uit het bijbelse dagboekje.

Groetjes
Janneke, Wilma, Annica en Ilze